Desde A REGIONALISTA queremos desexarvos un FELIZ ANO 2013!!!!!
Archivo por meses: diciembre 2012
«Once badaladas» de boa sorte -a doce poñerémola nós- deséxannos os membros de Alvariza… Feliz 2013!!!!!!
Vámola Alboreando – Canto de Aninovo
O Nadal é un tempo de unión familiar onde se estreitan lazos de amizade, piar base destes días tan sinalados. As datas natalicias atópanse ateigadas de diversos costumes e tradicións, como sair a cantar panxoliñas (cantos de Nadal).
De novo a unión da comunidade fai posible realizar tales eventos, xuntarse a mocidade fai posible realizar tales eventos, xuntarse a mocidade e ir porta por porta solicitando licenza para cantar a panxoliña e logo pedir o aguinaldo, que será a recompensa con algún donativo tanto económico como de carácter alimentario, cada quen o que puidera (chourizos, algo de lacón, patacas, ovos…)
Ao rematar a cea os mozos e mozas saen dispostos a percorrer a parroquia voltando ao amencer do día. Daquela, a xente acostumada a estes eventos anuais, esperaban ansiosas a que chegaran á súa casa para cantar ´panxoliña´. Son moitas as anécdotas que se viven indo de casa en casa, nalgunhas non abrían a porta, noutras cantaban e non lles daban nada. Pola contra, outros dáballes os cartos antes de cantar e logo convidábanos a unha copa, augardente ou coñac para eles e anís ou herbas para elas, o que axudaba a soportar mellor o frío intenso do mes de decembro e xaneiro.
Os diversos cambios producidos na sociedade, fixeron que estes costumes dos panxoleiros, de percorrer as aldeas da parroquia coas súas cantigas, desapareceran ao igual que os seus cantos que os acompañan.
Dependendo da zona onde nos atopemos, os cantos de Nadal teñen a súa escenificación propia a través de danzas, cancións…onde as diversas vestimentas engalanan estes acontecementos.
Este canto interpretado por D. Marcelino Cebey Doeyo veciño de Mazas, era cantado a bandos, o grupo de panxoleiros divídese en dous para cantar os diferentes pés, desta maneira cando uns están rematando o seu pé o outro grupo xa comenza o seguinte e así ata o remate. Estas combinacións axudan a facer máis loable o canto, xa que soen ser de certa extensión e máis se temos en conta que se van repetir ao longo da noite.
1º Premio Investigación Antón Fraguas por ‘Traxe de Montañesa’.
O noso compañeiro Chema recollendo o venres pasado o 1º Premio de Investigación do Antón Fraguas no Pazo de Raxoi en Compostela polo traballo ‘Traxe de Montañesa’ que realizou xunto con Xosé Fco. Noia
‘Vámola alboreando. Músicas de Teo’ no Culturgal, a feira máis importante da cultura de Galicia
I XORNADAS ARREDOR DA MÚSICA TRADICIONAL
No seu afán de promocionar e divulgar a cultura tradicional, a Asociación de Gaiteiros Galegos organiza este ano a que será a I edición das Xornadas arredor da Música Tradicional que se celebrarán en Lugo os días 15 e 16 de decembro de 2012. Nesta cita de música tradicional amosaranse, ademais da galega ,outras da man dos mellores especialistas chegados dende Zamora, País Vasco ou Asturias.
O sábado 15 de decembro ás 12.15 horas terá lugar a presentación de « Vámola alborando -Músicas de Teo.» da man da Regionalista, na que estaremos acompañados por dúas das máis veteranas de Teo e lincenciadas en cultura tradicional, a Sra Evangelina Pazos e a Sra Antonia Sanchéz. quenes interpretaran cantos de diversa temática.
Vámola Alboreando – Os Enxebres de Cacheiras
Se falamos de cuartetos enxebres na nosa comarca de Santiago temos que facer referencia ao cuarteto da Chaparra liderado por Aurelio Sixto Novio, pois foi o que máis influíu na música tradicional do lugar, modelo a seguir en toda a contorna. Mestre de numerosos gaiteiros como Sr. Pedroso das Casas Novas quen ricibíu clases da man de Aurelio. Tralo conflito bélico do 36, o Sr. Manuel Landeira acode xunto a Manuel Otero de Bornais, compañeiro de Sixto, con quen dá os primeiros pasos do que pronto sería o seu propio cuarteto en Cacheiras.
Peza clave neste estudio sería Marcelino Gondelle que aos seus máis de 90 anos recordou para nós a súa historia musical,como el di: Fun moi afortunado ao tocar con Sixto da Chaparra, un gaiteiro que lle facía fronte ao mesmo Cachafeiro, sen lle envexar nada. A principios dos corenta comenza a tocar no cuarteto liderado polo Sr. Landeira, onde coñece ao Sr. Munín do Eixo (Sta. Lucía) que se consolidou como compañeiro durante case que vinte anos. O Sr. Gumersindo Munín aprendeu solfa da man do cura de Aríns, a súa primeira actuación cos Enxebres foi no ano 43 no lugar de Pai da Cana (Conxo). Logo chegarían distintos premios e distincións a este cuarteto emblematico de Cacheiras.
Nós destacamos que os Enxebres poden ser considerados como un grupo profesional da música tradicional, pois aínda que todos tiñan outras tarefas ou ocupacións a maior parte da súa actividade estivo vinculada á música remunerada, convertendo a súa vocación nunha profesión e nun xeito de vivir.
Escoitaremos un pasacalles interpretado polo Sr. Marcelino e o Sr Munín. Este popurri de pasodobre e muiñeira non é máis que unha interpretación de «A volta da festa», gravado polos Soutelos de Montes. eles, os Enxebres de Cacheiras, recoñecen que escoitaron nun magnetofón esta melodia e lles gustou tanto que decidiran aprendela axiña para a incorporar no repertorio. Ao non lle coñecer o nome titulárona « Pasodoble Cacheiras«, en homenaxe ao lugar do que eles proviñan.
Vámola Alboreando – Canto Infantil.
Este tipo de composicións encadrámolo dentro do que coñecemos como » ciclo vital «. Dende a nenez ata a mocidade, a cal remata no momento en que o individuo recibía o sacramento do matrimonio, simbolizando o pecho dunha das etapas da vida: a » idade infantil «. Hoxe en día ben mudaron as cousas verbo disto.
Nos primeiros pasos da vida ben sabido é que os pequechos reaccionan como esponxas absorbendo boa parte dos valores e coñecementos. Por tal motivo é moi importante nutrir de sensacións e experiencias, tanto físicas como intelectuais, esta primeira etapa vital.
Dentro da etapa que denominamos como infantil, o canto que escollemos non é de arrolo, máis non queriamos que pasase inadvertido. Recollido en Luou- Teo, ás Sras. Carmen Pedrouzo Vázquez e Sabina Parajo Sigueiro fai referencia a unha etapa da vida posterior á de berce, cando xa imos tendo «uso de razón». Hai algunhas décadas, as cousas non eran como agora, poucos eran os nenos que recibían escolarización, as aulas estaban masificadas e había escaseza de profesores. Á par, nas casas o traballo era moito, o que obrigaba os máis dos rapaces a ter que abandonar as aulas. Só uns poucos acadaban o certificado de estudios primarios, coñecido popularmente como saber ler e escribir.
Estes cantos axudan dalgunha maneira ao cultivo da memoria (capacidade intelectual), xa que o xeito de aprendelos é por repitición e memorización dos versos. Soen ser moi atractivos para os cativos, o que fan que aprendan con grande axilidade. En moitos casos forman parte de xogos ou roles do colectivo infantil, o que obriga máis se cabe á súa rápida aprendizaxe, tanto memorística coma psicomotriz.